به زیباترین زیبایی ها

حالمان بد نیست ، غم کم میخوریم
 

                           کم که نه هروز کم کم میخوریم

آب می خواهم سرابم می دهند
 

                               عشق میورزم عذابم می دهند
 

خنجری بر قلب بیمارم زدند
 

                                بی گناهی بدم و دارم زدند 

دیوانه منم عاقل وفرزانه تویی تو        آواره منم صاحب می خانه تویی تو            

من آن گلبرگ مغرورم که می میرم زبی آبی


ولی با منت و خواری پـی  شـبـنـم  نمی گردم

الهی به مستان میخانه ات

به عقل  افرینان دیوانه ات

 
به دردی  کش لجه  کبریا

که امد به شانش فرود انما

 
به دری که ارش است اورا صدف

به ساقی کوثر به  شاه نجف

 
به نور دل صبح خیزان عشق

زشادی به انده کریزان عشق

 
به رندان سرمست اگاه دل

که هرگز نرفتند جز راه دل

 
که خاکم گل از اب انگور کن

همه جان من اتش طور کن

 
الهی به جان خراباتیان

کزین تهمت هستی ام وارهان

 
به میخانه وحدتم راه ده

دل زنده جان  اگاه ده