فرشتگان از خدا پرسیدن : خدایا تو که بشر رو انقدر دوست داری چرا غم رو آفریدی ؟
خدا گفت غم رو به خاطر خودم آفریدم چون این مخلوقه من تا غمگین نباشه به یاد خالقش نمی افتد
زندگی را دوست می دارم به شرط آن که :(ز) آن زندان نباشد (ن) آن ندامت نباشد (د) آن درماندگی نباشد (گ) گورستان نباشد (ی) یاس نباشد
آبی تر از آنیم کـه بی رنـگ بـمیریم
از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم
تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم
شاید که خـدا خواست که دلـتنگ بمیریم
دلی گفت: که آخر چه بود حاصل من؟
عشق فرمود: تا چه بگوید این دل من!!!
عقل نالید:کجا حل شود این مشکل من؟؟
مرگ خندید: در این خانه ی ویرانه ی من
با سیم ناز مژهات یه عمر گیتار میزنم
نـگاه تو کـوک نکـنی من خـودمو دار میزنم
چشات اگه رو پنجره طرح ستاره نزنن
دست خودم نیست دلمو به در و دیوار میزنم
دنیا
اگه دنیا دو روز است یک روز با تو یک روز بر علیه تو
روزی که با تو ست مغرور نشو
روزی که بر علیه توست مایوس نشو
ولی به نظر من دو روزم نیست خیلی کمتره
وقتی به دنیا میایم در گوشه ما اذان می گن و وقتی که میمیریم برای ما نماز می خوانن
پس دنیا فاصله اذان تا نماز خواندنه آدمها بیشتر نیست
نگاه که غرور کسی را له می کنی، آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران می کنی، آنگاه که شمع امید کسی را خاموش می کنی، آنگاه که
بنده ای را نادیده می انگاری ، آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی، آنگاه که خدا را می بینی و بنده خدا
را نادیده می گیری ، می خواهم بدانم،دستانت را بسوی کدام آسمان دراز می کنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟. بسوی کدام قبله نماز
می گزاری